Galibi

Zo eindelijk is het dan zo ver. Na eerst goed gefeest te hebben op mijn verjaardag zijn we donderdag met zijn 4en in de auto gestapt richting de stad, om vrijdag naar Galibi toe te gaan. Donderdagavond met Diego, de touroperator, afgesproken om de laatste dingen te bespreken en we zouden vrijdag om half 9 opgehaald worden.
Eindelijk vrijdag en om half 9 stond de bus klaar om ons op te halen een lekker klein groepje wat alleen maar bestond uit: Rosa, Norain, Sjors (een man die meeging voor 1 dag) en ik. Onze reisleider was Erik net als toen bij Raleighvallen. Het verhaal erom heen was nogal komisch want toen wij donderdag Diego ontmoetten bij Broki, ontzettend gezellig restaurantje/louche café, vertelde hij mij dat Maikie meeging wat ik niet snapte maar ik moest hem kennen van de Raleighvallen. Toen ik vertelde dat ik alleen met John, Erik en zijn vader ging moest hij lachen en zei dus dat Maikie ook Erik was dus kwam toch alles nog goed.

Na een rit van ongeveer 1,5 uur over de Surinamerivier richting het district Marowijne/Meerzorg maakte we een tussenstop om even wat te drinken en benen te strekken. Gelijk viel mijn oog op een leuk aapje dat vastgebonden aan een stapel houten kisten zat. Ik pakte dus een banaan en begon hem te voeren erg grappig, alleen was deze aap echt brutaal en sprong alle kanten op met zijn erg vieze handen/voeten maar ja het was wel even leuk.
Vervolgens weer in de auto gestapt en na een rit van in totaal 2,5 uur waren we in Albina. Albina ligt in het uiterste oosten van Suriname en ligt tegen Frans-Guyana aan wat een onderdeel van Europa is en ook worden daar met Euro’s betaald.
Daarna even wachten op de bootsman en ready om richting Galibi te gaan. Volgens Erik is het geen eiland maar het is niet anders te bereiken dan met de boot, dus ja wie heeft er dan gelijk hij of wij????
Eenmaal helemaal doorweekt aangekomen, want ja het regende als een gek, zijn we naar ons kamp gegaan een erg leuk overdekt kamp met genoeg plek voor je hangmat. Nadat alles uitgepakt was en gesneden zijn we een stukje gaan lopen en echt Galibi is zo mooi. Als jullie de foto’s van White Beach hebben gezien is het net Galibi alleen is dit natuurlijk en White Beach is aangelegd. De stranden zo mooi wit, zoveel palmbomen en dan de lucht erbij gewoon niet te beschrijven zou zeggen kijk de foto’s en oordeel zelf. Het is echt een plek uit de reisfolders zo’n Bounty Island.
Tijdens de wandeling gingen we ook even een winkeltje binnen waar ze sierraden verkochten en andere leuke souveniertjes. Ik tilde op een gegeven moment een kalebas op en ja hoor wat kwam eruit een mega grote spin ja had ik weer. Nadat we daar weggingen gingen we naar de Galibi zoo erg leuk maar niks bij voor te stellen. De eigenaar daarvan heeft verschillende dieren te weten:
-2x een aapje genaamd Mattie van 1 jaar en Pipo van 3 weken
-een neusbeertje van 1 jaar
-een luiaard
-2x een wurgslang
-4x doodskop aapjes
-2x zwijnen (lijkten op aardvarkens)
-1x klein zwijntje van 3 weken
-2x brilman kaaimannen van 3 weken
-een ara
-en nog een paar schildpadden

Dus ja erg leuk en de aapjes kwamen op je zitten gingen dan door heel je haren heen en ja ook hadden ze een plasziekte waardoor ze om de 10 minuten een warm straaltje lieten lopen erg fijn :). Even later kreeg ik de luiaard in mijn handen gedrukt en echt die beesten zijn lui. Hij lag op zijn rug deed lekker zijn handen achter zijn hoofd en ging weer door met slapen dit was echt een typisch filmmoment gewoon. Even later was het tijd voor de slang wie hem durfde vast te houden om de nek en ik ja toch maar geprobeerd en het voelde erg raar aan. Alleen al het idee dat je een wurgslang om je nek hebt is al vreemd en dan zeker als deze met zijn volle gewicht om je nek hangt en om je armen heen krioelt erg bizar. Wel is de huid van de slang erg zacht en voelt het onwijs lekker aan nu snap ik waarom slangenleren laarzen/tassen etc zo duur zijn omdat het zo ontzettend zacht is.
Tegen schemering weer terug gegaan en wat zien we op de terugweg op het zand lopen……een baby schildpadje dus wij hem meenemen en bij het licht in de zee gedragen. Echt zo mooi was dat zo’n klein beestje en al zo sterk de voorvleugels zijn echt sterk je moest best stevig vasthouden anders ging die vallen. Het beestje het water in brengen was ook echt bijzonder ene moment zie je hem nog en het andere moment is die weg…….maar geen nood want Patty is sterk en overleefd wel :)

In de avond vroeg slapen want half 5 de wekker om naar de schildpadden te gaan. Dus zo gezegd zo gedaan hop de boot in, met natuurlijk veel regen, maar ja hebben we er allemaal voor over. Eenmaal aangekomen als aardmannetjes met de vuilniszak over ons heen was het vrijwel direct raak. Eerst zagen we een Green Turtle (de ‘gewone’ groene schildpad) die bezig was een gat te graven voor het leggen en verder op zagen we een Leather Bag Turtle die bezig was het strand op te komen. Deze beesten zijn zo groot deze was al 2 meter niet normaal meer. Helaas moest die een heuvel op wat niet lukte dus wij nog proberen de heuvel kleiner te maken zodat die omhoog kon, maar zonder resultaat ondertussen een paar keer flink nat gemaakt met zand en water door de Turtle maar ja had het er allemaal voor over. Later is die toch maar terug de zee in gegaan in de hoop het later nog een keer te proberen. Een stukje verder lag nog een Leather Bag en die was bezig met een gat te graven voor de eieren. Dit doen ze zo mooi met hun achterpoten graven ze en voelen ze ook of het gat diep genoeg is om te gaan leggen. Wij snel terug naar de Green Turtle maar helaas had die al gelegd dus snel terug naar de Leather Bag en ook daar te laat voor helaas, maar konden wel het proces van dichtmaken zien. Dat is ook bijzonder ze maken het gat dicht maar camoufleren het gat en ook het gebied eromheen. Dit zodat de vijanden niet kunnen zien dat er daar gelegd is heel knap. Onderweg ook nog eieren van schildpadden gezien in 2 maten. De kleine is van de Green Turtle die zo’n 90-150 eieren legt en de grote is van de Leather Bag die zo’n 80-100 eieren legt.
Wat ik erg jammer vond was dat het strand zo ontzettend vervuild was dat was niet normaal meer gewoon echt heel vies, maar ja niks aan te doen maar toch?

Tegen een uur of half 8 waren we weer terug en nu eerst maar even eten en even relaxen. Later op de dag weer naar de zoo gegaan en hebben daar zo’n beetje de hele tijd gezeten. Echt heel leuk en de dieren waren nu heel levendig. Ze speelde met elkaar en zo kwamen ze ook met ze allen op je springen, zo had ik op een gegeven moment een stuk of 5 apen op me erg leuk, alleen de plas van die beesten is minder hoor.
In de avond gezellig met Erik en de ‘baas’ van het eiland gekaart erg gezellig en zouden om 5 uur weer naar de schildpadden gaan, om nu te kijken of we ook konden zien of we zagen hoe ze de eieren legde. Tegen half 3 naar bed gegaan en toch besloten om niet te gaan aangezien we dag erna een dorpswandeling zouden hebben en daarna de hele weg terug naar de stad.

Toen we wakker werden en de groep die wel geweest was gehoord hadden, hadden we meteen spijt dat we niet geweest waren. Ze hadden schildpadden zien leggen maar ook een nest uit zien komen met kleintjes dus heel jammer maar ja shit happends.
De dorpswandeling was erg leuk en de gids vertelde ook veel dingen over Galibi zelf. Zo bestaat Galibi uit 2 woonkernen namelijk Langamankondre en Cristiaankondre ook vertelde hij dat er zo’n 1000 mensen woonde, er ruim 800 mango bomen staan en ze leven van de visverdienste die ze samen met de mango’s elke woensdag en vrijdag verkopen in Frans-Guyana. Erg leuk om te horen. Het winkeltje was open dus konden we even souvenirs halen en ja ik heb geen kalebas meer aangeraakt stel dat er weer een spin uitkwam :) later weer naar de zoo gegaan en natuurlijk weer ff met de dieren gespeeld voordat we echt afscheid van ze moesten nemen. Ook met de eigenaar, Ignasius, op de foto geweest en hij is met ons meegelopen naar huis, tot de helft, we hadden Pipo en het zwijntje meegenomen. Het bijzondere aan Pipo vond ik dat hij op den duur we meer van de zoo weggingen hij heel angstig werd en je ook echt aan je armen heel stevig vasthield. Ook maakte hij rare geluiden wat volgens ons een teken van angst is omdat hij uit zijn vertrouwde omgeving weggehaald is.

Eenmaal terug tijd om in te pakken en weer terug te gaan naar de stad. Op Albina hadden we nog een verassing wie stond ons op te wachten……juist John erg leuk. Hij zou zaterdag komen, maar door omstandigheden was het niet haalbaar waarbij hij dacht ons maar op te halen erg leuk.

Echt Galibi het is gewoon niet te beschrijven hoe dat is. Het is zo mooi, zo rustig en de mensen zijn zo aardig en galant. Als ik nog een kans heb om te gaan ga ik zeker weer en dan niet 3 dagen maar liefste een weekje je komt er heerlijk tot rust en het is gewoon onbeschrijfelijk mooi daar. Als iemand ooit naar Suriname toe gaat moet je zeker naar Galibi toe gaan het is er geweldig!

Bigi Brasa